Petarukan / Jakarta / Weesp donderdag 29 februari 2024
Adoptieverhaal
Ik ga het artikel van augustus 2007 niet meer publiceren, omdat het niet meer relevant meer is. De meeste mensen hebben dit allang over gelezen. Maar voor degenen die het niet weten of zich anders niets meer herinneren doe ik het in het kort. Ik was in 1979 geboren en omdat Kamah Tuminem (mijn biologische moeder) toen te arm was om mij een goed leven te brengen werd ik toen ter adoptie afgestaan. Wik was wel haar huidige echtgenoot, maar blijkbaar was hij niet mijn biologische vader.
Mijn biologische vader speelt helemaal geen rol in het verhaal en niemand weet verder wie mijn biologische vader is of was. Maar Kamah had mij toen als baby mij naar het kindertehuis gebracht in Jakarta. Het kindertehuis is van Stichting Kasih Bunda, maar de locatie van het kindertehuis heet Loka Kasih.
Ik was in Loka Kasih met de mensen van Kasih Bunda. Na paar nachten te hebben geslapen gingen wij met de auto naar Petarukan dat niet toeristisch is maar wel dat mijn Kamah samen toen met Wik daar woont. Inmiddels was Wik stokoud en hij was toen op 5 december 2010 al overleden. Hij kende wel een beetje Nederlands maar was wel van oude generatie. Kamah spreekt helemaal geen Nederlands maar ze werkte toen voor Wik.
Wij ontmoeten Kamah en Wik toen voor het eerst op 27 juni 2007 in Sendangsari Hotel in Batang, vlakbij Petarukan. Foto is een beetje slecht genomen helaas omdat we toen geen goeie beeldmateriaal hadden helaas. Onder begeleiding van Sally van het kindertehuis en ook van andere mensen van Kasih Bunda.
De volgende dag gingen wij naar hun huis van kamah en Wik. We moesten door de steegjes door.
In dat huis wonen zij
De dame met de witte kleding aan is een soort zusje van mij. Haar naam is Rho. Maar ze heeft wel contact met Kamah. En toen destijds ook met Wik.
Dit is hun keuken
Dit is hun badkamer, of eigenlijk met de mandibak (kamar Mandi)
Dit is hun kamer. We brachten toen souvenirs mee uit Nederland.
Later gingen wij naar het strand om te gaan picknicken en mijn biologische moeder heeft aan ons uitgelegd hoe de adoptie was ontstaan. Ze was toen best wel emotioneel maar dat was ik namelijk eerst toen ook.
Tong Tong Fair in Den Haag september 2022
Toen het september 2022 was, ging ik met een van mijn begeleiders naar de Tong Tong Fair in Den Haag. Ik had na coronacrisis best wel weer heimwee om terug te keren naar mijn geboorteland, maar ook was ik na coronacrisis en ook na ruim 15 jaar toen best wel eerst onzeker of Kamah nog zou gaan leven. Ik was toen ik op de Tong Tong Fair was best wel geëmotioneerd en zeker met die Indonesische muziek en gamelanvoorstellingen had ik toen de neiging om te gaan huilen. Maar ik probeerde dat wel vol te houden maar toen ik thuis was en alleen was moest ik wel eventjes gaan janken ook door de onzekerheid.
Mijn moeder heeft daarna toen contact gezocht met Sally en Sally had toen goed nieuws voor mij dat Kamah na ruim 15 jaar en ook na coronacrisis nog steeds leeft en ik was toen opgelucht. Ze heeft alleen wat last van haar knieën maar verder was zij nog gezond en heeft ondanks de corona goed weet te weerstaan. Sally bezocht haar huis in November 2022. Rond Bogor was toen ook een aardbeving gaande maar dat was toen de andere kant op gelukkig. Rho (met de groene hoofddoek op) zwaaide toen eventjes op de foto samen met Kamah.